Desde a Facultade de Filoloxía e Tradución celebramos o Premio de Literatura en Lingua Castelá “Miguel de Cervantes” 2022, concedido ao poeta venezolano Rafael Cadenas (Barquisimeto, 1930). O xurado, presidido pola filóloga e académica Aurora Gloria Egido Martínez, valorou a súa “vasta e dilatada obra literaria”, que se inicia en 1946 con Cantos iniciales, continúa con Una isla (1958) e Cuadernos del destierro (1960), escritos no seu exilio na illa Trinidad pola súa militancia comunista durante a ditadura de Marcos Pérez Jiménez, seguiu con “Derrota” (1963), o máis famoso e icónico dos seus poemas, e outros poemarios reunidos en 2007 en Obra entera (Pre-Textos e Fondo de Cultura Económica), na que se incorporan tamén os seus numerosos ensaios sobre literatura, filosofía e pedagoxía. Despois desta obra compilatoria seguiu publicando outros títulos como En torno a Basho y otros poemas (Pre-Textos, 2016) ou Contestaciones (Visor, 2018). Libro, este último, de glosas breves e fragmentos de autores como Emily Dickinson, Pablo Neruda ou Miguel de Cervantes, no que explora a escritura aforística, por outra banda, constante e transversal en toda a súa obra, como sinala Darío Jamarillo Agudelo no Prólogo a Obra entera.
Poeta da desolación, da hostilidade á que nos somete a realidade, pero tamén da procura da autenticidade verbal (Seamos reales. / Quiero exactitudes aterradoras. / Tiemblo cuando creo que falsifico. Debo llevar en peso / mis palabras. Me poseen tanto como yo a ellas de “Ars Poética”, Intemperie, 1977) e da denuncia a calquera clausura impositiva das liberdades cívicas. Silencioso e retraído, ao dicir de quen o coñece, polémico nas súas manifestacións políticas ante o chavismo, sentenciaba nunha entrevista: “La poesía es todopoderosa e insignificante” (El País, 18-10-2014).